در حال حاضر دو روش اصلی برای احراز هویت بدون رمز عبور وجود دارد: گواهینامه‌های دیجیتال PKI و کلیدهای عبور FIDO. این مقاله نگاهی دقیق‌تر به هر دو روش می‌اندازد و نحوه انتخاب بین آن‌ها را توضیح می‌دهد.

احراز هویت بدون رمز عبور به عنوان یک روش ورود محبوب، در مقایسه با رمزهای عبور که می‌توانند دزدیده، هک یا در معرض حملات امنیتی دیگری قرار گیرند، محبوبیت زیادی پیدا کرده است.

گواهینامه PKI

گواهینامه‌های دیجیتال PKI یک عنصر کلیدی در زیرساخت کلید عمومی (Public Key Infrastructure) هستند که با جایگزین کردن رمزهای عبور سنتی با گواهینامه‌های دیجیتال و جفت کلیدهای رمزنگاری، احراز هویت بدون رمز عبور را ممکن می‌سازد.

کلید عبور FIDO

کلیدهای عبور (Passkeys) روش دیگری برای احراز هویت بدون رمز عبور هستند که از ویژگی‌های امنیتی دستگاه هوشمند کاربر، مانند تأیید چهره یا اثر انگشت، بهره می‌برند. کلیدهای عبور بر اساس استاندارد FIDO (Fast Identity Online) که توسط FIDO Alliance توسعه یافته، ایجاد شده‌اند.

نحوه انتخاب بین این دو

هر دو روش گواهینامه‌های PKI و کلیدهای عبور FIDO از روش‌های احراز هویت بدون رمز عبور هستند و برای تأیید هویت از کلیدهای رمزنگاری استفاده می‌کنند. تفاوت‌ها در مدیریت کلید و تجربه کاربری نهفته است.

• انتخاب PKI: اگر در یک محیط تنظیم‌شده یا سازمانی هستید که به گواهینامه‌های دیجیتال، امضای اسناد، یا زیرساخت‌های موجود مانند کارت‌های هوشمند و CAها وابسته است، PKI را انتخاب کنید.
• انتخاب FIDO: اگر به ورودهای ساده، مدرن و مقاوم در برابر فیشینگ با حداقل مدیریت نیاز دارید، FIDO ایده‌آل برای دسترسی روزمره به وب و برنامه‌ها است.

نتیجه‌گیری

FIDO یک راه مدرن و کاربرپسند برای ورود است که بسیار امن و مقاوم در برابر فیشینگ است و برای دسترسی روزمره به برنامه‌ها و خدمات ابری مناسب است. PKI همچنان نقش کلیدی در نیازهای تخصصی مانند امضای دیجیتال و سیستم‌های قدیمی ایفا می‌کند. استفاده از هر دو روش به شما امکان می‌دهد تا از سادگی و حفاظت قوی FIDO بهره‌مند شوید، در حالی که PKI را برای موارد کاربردی که گواهینامه‌ها همچنان ضروری هستند، حفظ کنید.